Milka Daim

Czym jest karmel? Zwykłym, palonym cukrem. Chociaż nie brzmi to jakoś szczególnie smakowicie, podbił on serca wielu osób. Często bywa mylony z toffi, co mnie osobiście irytuje, gdyż to właśnie karmel według mnie zasługuje na wyróżnienie. Najlepiej w formie twardych kawałków, nie zaś lejącej się masy. 

Batonik Daim takim właśnie karmelem jest. Czy mi smakował? O tym możecie przeczytać tutaj. Dzisiaj mam dla Was recenzję trochę podobną, ponieważ Daim odegra w niej całkiem sporą rolę. Wpis dzisiejszy jest wykańczaniem tego, co udało mi się kiedyś uszczknąć od mojej mamy. Muszę Wam zdradzić, że jeszcze wtedy strasznie cieszyłam się na tę tabliczkę, dziś mina trochę mi zrzedła. Mam zaszczyt zaprezentować Wam (wszystkim chyba już znaną) Milkę z Daim. 

Otworzyłam, a moim oczom ukazała się 100-gramowa tabliczka podzielona na maleńkie kostki. Osobiście wolę większe, które można rozgryzać i oglądać ich wnętrze, jednak po wyczuciu słodkiego czekoladowo-karmelowego zapachu, przestałam rozwodzić się nad wyglądem czekolady i spróbowałam ją.

Pierwszym, co poczułam była bezgraniczna słodycz. Potem doszła do tego tłustawość (i to ta nieprzyjemna - zalatująca starym, zjełczałym tłuszczem) oraz mleczność. Ta "mleczność" jest już trochę naciągana, bo jedząc tę czekoladę wcale nie myślę o naturalnym, świeżym mleku, a jakimś proszkowatym, udającym mleko tworze.
Przede wszystkim jednak słodycz, która aż drapała w gardle. Nie oszukujmy się, Milka to czekolada, delikatnie mówiąc, nie najwyższych lotów, jednak nie ukrywam, że mam do niej słabość i akceptuję jej tłustą cukrowość. Szczególnie wersji na niemiecki rynek.
Przynajmniej akceptowałam... teraz coraz bardziej mi ona przeszkadza.

W miarę, jak czekolada się rozpuszcza (a robi to dość wolno, jak na Milkę), zaczęłam natrafiać na twarde i chrupiące kawałki karmelu, które to już rozpuszczały się bardzo powoli. Ogromną przyjemność sprawiło mi chrupanie ich, przy czym trochę, ale nie nazbyt, przyklejały się do zębów.

W smaku były karmelowo słodko-gorzkie. Tak, smak, który od nich bije to właśnie charakterystyczny smak palonego karmelu, który dodawał czekoladzie odrobinę goryczki i słonawy posmak. Po paru kostkach przez pewien moment czułam tu odrobinę margaryny, ale nie potrafię stwierdzić, czy bije on od drobinek, czy od samej czekolady.

W połączeniu mamy bardzo słodką czekoladę z nawet smacznym, słonawym karmelem. Nie mogę nie wspomnieć, że to jedno z moich ulubionych zestawień smaków, jednak trochę mi brak nutki kakao w samej czekoladzie, a i od karmelu oczekiwałabym (gdyby to nie była Milka) znacznie więcej. Po może dwóch kostkach w samej czekoladzie zaczęłam wyczuwać stęchłą nutę, czego w sumie jeszcze parę miesięcy temu w Milce nie wyczuwałam.
Powiem tak: wersja na polski rynek jest po prostu obrzydliwa, ta natomiast, jak na tę kategorię czekolad, jest nawet smaczna.

Biorąc pod uwagę cenę, smakowe zestawienie i przede wszystkim milkowatość (kupując Milkę chyba się na to godzimy, prawda?), wystawiam ocenę, która niektórym może wydać się niedorzeczna, oburzyć ich, a inni pewnie mi przyklasną. 

ocena: 7/10

kupiłam: sklep z niemiecką żywnością (moja mama kupiła)

cena: 3.50 zł (chyba, po tyle tam chodzą)

kaloryczność: 530 kcal / 100 g 

czy kupię znów: nie

Skład: cukier, tłuszcz kakaowy, odtłuszczone mleko w proszku, miazga kakaowa, serwatka w proszku (z mleka), olej palmowy, tłuszcz mleczny, migdały (1%), pasta z orzechów laskowych, odtłuszczone mleko zagęszczone słodzone, emulgator (lecytyna sojowa), sól, częściowo demineralizowana serwatka w proszku (z mleka), aromaty