baton Legal Cakes Simba

Lubię batony Legal Cakes, choć jadam je rzadko, bo ani batony, ani ciasto (a postrzegam je jako połączenie tego) nie leżą w kręgu moich słodyczowych zainteresowań. Pojawiła się nowość, wraz z wejściem do kin nowego "Króla Lwa", więc oczywiście kupiłam. Do kina również poszłam, mimo że nienawidzę chodzenia do kin, oglądania tam czegokolwiek (czuję do tego wstręt). Co więcej, miałam ten film zbojkotować i nie iść, ale jak najszybciej chciałam się dowiedzieć, jak bardzo zniszczyli tę wspaniałą animację. Nie ukrywam, że to jedna z moich najukochańszych bajek, więc ani remake'owi, ani batonowi nie miałam zamiaru odpuścić. Jako że baton składał się głównie z uwielbianych przeze mnie rzeczy, postanowiłam sobie nim poprawić nastrój "okołofilmowy". O ile nie przepadam jednak za zbożami ekspandowanymi, tak ogólnie rzecz biorąc - uwielbiam kaszę jaglaną i twory z niej, toteż nie byłam "bardzo na nie". Zdarza mi się na kolację zrobić ją na mleku i zjeść z masłem orzechowym - uwielbiam to połączenie, toteż liczyłam, że Simba będzie je przypominał (bo batony nauczyły mnie, że daktyle i fistaszki potrafią masło orzechowe imitować).

Swoją drogą, w Afryce "simba" oznacza po prostu "lew", więc... Brawo Disney, za kreatywne nazwanie lwa (mojego kolegi, który miał żółwia o imieniu Pies w sumie i tak nie przebił).

Legal Cakes Simba to baton daktylowo-orzechowy z kaszą jaglaną (5,6%) i ciemną czekoladą o zawartości 70 % kakao; bezglutenowy i wegański.

Po otwarciu poczułam wyrazisty zapach fistaszków w naturalnie-"zdrowym" klimacie, bo z nutą pewnej białkowości, strączków. Fistaszki wydały mi się same w sobie surowo-fasolowe. Czułam również ciemną czekoladę, podkreślającą poważnie-wytrawny wydźwięk. Z czasem zrobiło się bardziej słodko, mimo że roślinność strączków nie zniknęła. Wyłapałam też kaszę. Coraz bardziej przypominało to miodowo-karmelową, słodką masę z makowca.

Baton to dość konkretna, raczej (acz nie całkiem) zwarta, wilgotna cegła ze średniej grubości warstwą czekolady.

To najbardziej batonowy, a nie ciastowy baton marki, lecz mimo to zdecydowałam się jeść go jak ciasto. W sumie trochę przypominał takowe, dość kruche.

To wymusiło na mnie potraktowanie warstwy czekolady jako spód (łatwiej jeść widelczykiem). Była bowiem chrupiąco-twarda jak czekolada na lodach na patyku. Sama masa batona była bogato najeżona ekspandowaną kaszą jaglaną. Orzeszki zmielono niemal zupełnie, pozostawiając jedynie drobinki.

W ustach czekolada rozpuszczała się bardzo szybko, gładko-tłusto i zarazem nieco wodniście, by po chwili zniknąć zupełnie.

Podczas jedzenia baton okazał się konkretny i zwarty, a zarazem zaskakująco rozpływający się i mięknący. Przypominał połączenie papki z daktyli i miękkiego chleba. Nie był za tłusty, ani strasznie konkretny, ale zapychający i lekko mulisty.

Kasza, mimo iż początkowo niby twardawa, chętnie nasiąkała i miękła, jako wilgotnie-twardawo-miękkie placki przylepiając się do zębów. Plątały się tam też twarde drobinki orzeszków.

W smaku czekoladę cechowała przyjemna, niemal dymno-węgielna gorzkość oraz chłodna, nie za mocna słodycz. W trakcie jedzenia speczyficzna słodzikowość erytrytolu bardziej się wyeksponowała, ale ogólnie nie narzucała się, gdyż czekolada dopasowała się do reszty smaków.

Baton wydał mi się bowiem przede wszystkim słodziuteńko-karmelowy, takimi jakby... palono-karmelowymi daktylami. Ich smak sam w sobie pobrzmiewał niemal cały czas, ale kiedy mieszał się z delikatnymi orzeszkami, imitował raczej smak... masy makowej. Takiej przesłodzonej miodem i od tego miodu lepiącej oraz drapiącej w gardle.

Lekka gorzkawość z tła, także ta czekolady, podkręcała to skojarzenie. Czułam wytrawnie-roślinne nuty fasolowo-grochowe, białkowe... trochę dziwne, ale w zasadzie pasujące (jak mało makowy mak?).

 Kaszowość także odnotowałam. Delikatną i nasilającą się epizodycznie przy kulkach kaszy. Bez dwóch zdań jaglanej! Może dodała lekkiej goryczki, a może nie... Z czasem robiła się bardziej papierowo-nijako-ekspandowana, ale rozbijała tym słodycz. Ta jednak i tak była silna, wszechobecna. Przy rozgryzaniu kaszę oczywiście czuć ją wyraźniej. Razem z ekspandowaniem. Chwilami pojawiała się goryczka. Arachidowość lekko pobrzmiewała, a przez konsystencję pomyślałam o miodowo-bananowym chlebku z orzechami maźniętym masłem orzechowym (chodzi o wypiek a'la ciasto, coś jak to).

W posmaku pozostała słodycz słodziku i daktylowej masy makowej. Czułam jakby miodowe drapanie w gardle (trochę jakby "ostrość" słodziku?), ale... także wytrawnie orzechowo-kaszowo-zbożowy motyw.

Nigdy nie jadłam kutii, ale tak ją sobie wyobrażam. Zasładzająca, orzeszkowo-"makowa" kompozycja z przyjemnymi akcentami goryczki i całkiem przyjemną ciemną czekoladą przypadła mi do gustu, że nawet ekspandowana kasza mi nie przeszkadzała. Jaglaną uwielbiam, ale właśnie trochę miałam wątpliwości co do ekspandowania. Wyszła jednak w porządku (mogła wyjść lepiej w innej formie, ale co tam). Mam jednak wrażenie, że trochę w tym wszystkim zgubił się pazur. Smacznie, ale nie jakoś specjalnie interesująco.

Co ciekawe, kojarzyło mi się to też trochę bardziej z szyszkami (których nigdy nie jadłam), niż Szyszka tej marki.

ocena: 7/10

kupiłam: Legal Cakes

cena: 8 zł (za 90 g)

kaloryczność: 431,2 kcal / 100 g; sztuka - 388,1 kcal

czy znów kupię: nie

Skład: daktyle 44,4%, orzeszki arachidowe 41,7%, odżywka białkowa wegańska (87,5% izolat białek grochu, 12,5% izolat białek ryżu), ekspandowana kasza jaglana, czekolada ciemna (70 % miazga kakaowa, substancja słodząca: erytrytol)