sobota, 21 grudnia 2019

Heidi WinterVenture Gingerbread mleczna z przyprawami piernikowymi i ciastkami

Z Heidi dziwna sprawa. Nie cierpię tej marki, nie mam zamiaru kupić żadnego jej produktu więcej, co sobie postanowiłam już dość dawno. Kiedyś trafiłam akurat na trzy naprawdę smaczne i gdy tylko po przeprowadzce miałam okazję kupić inne, zrobiłam to. Co otworzyłam, okazywała się okropna, więc konsekwentnie trafiały do rodziców. Mamie Heidi się spodobała ("bo takie ciekawe, inne"), a tata... "Aby słodko". Niestety zapamiętał sobie, że skoro zawsze dostaje ode mnie jakieś Heidi, muszę je lubić i uważać za dobre. Około rok wcześniej obdarował mnie tak ciemnymi Luximo (bo ja przecież lubię takie z różnych krajów), tak tym razem wpadły mi Heidi... Idzie się załamać (żeby było śmieszniej, jest to czekolada z zeszłego roku, otwarta jakoś na przełomie lata i jesieni 2019, więc nie wiem, jak ma się do tego, co jest w sklepach; w tym roku na szczęście żadnych baboli od taty nie będzie). Miałam nawet nie otwierać, a oddać Mamie, ale że opakowanie ładne, a ja zbieram opakowania tylko tych czekolad, które sama jadłam, powtarzając sobie, że to właśnie zimowe (WinterVenture Apple & Cinnamon i WinterVenture Orange & Cinnamon) były dwie z trzech smacznych wspomnianych.

Heidi WinterVenture Gingerbread to mleczna czekolada o zawartości 30 % kakao z herbatnikami i przyprawami do piernika ("i smakiem piernika" - wg producenta).

Rozerwawszy sreberko, uniosłam brwi nie wierząc w to, co poczułam. Trafiłam bowiem na pikanterię pieprzu i cały bukiet innych ostrych, korzennych przypraw, wraz z cynamonem... Przez moment wystraszyłam się, że odbije w kierunku coli, ale im dłużej wąchałam, tym bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że przyprawy piernikowe pachną tu ładnie. Coś plastikowo-sztucznawego należało raczej do cukrowo-mlecznej czekolady, która była jedynie tłem.

W dotyku tabliczka wydała mi się sucho-tłustym, plastelinowym ulepkiem, a przy łamaniu krucho pykała jedynie za sprawą dodatków. Było w niej bowiem sporo większych i średnich kawałków ciastek o, na oko, twardej strukturze.
W ustach czekolada rozpływała się szybko, kremowo i trochę wodniście. Wydała mi się odpowiednio tłustawa, z lekko proszkowym motywem, pojawiającym się bliżej końca.
Ciasteczka początkowo wykazały się chrupkością, gdyż były świeże i nieźle wypieczone. Okazały się lekkie, mimo że tłustawe. Nasiąkały i miękły, acz rozpływały się dopiero na koniec.

Zanim jeszcze na dobre się wgryzłam w kostkę, poczułam cukier gnany przyprawami korzennymi o wyraźnej ostrości.
Słodycz rosła szybko i jakby miała się nigdy nie zatrzymać. Łaskawie dopuściła do siebie całkiem przyjemny smak mleka i maślaność. Nie zdołały jej osłabić, ale odrobinkę odciągały uwagę od czystej cukrowości.

Przyprawy rozwijały się obok słodyczy, nie łagodziły jej. Mniej więcej w połowie przecinały ją tak, że po prostu czułam ich ostry smak na tle szalejącego cukru. Dotarła do mnie dosadna, spora ilość ostro-gorzkawego pieprzu, ale i więcej właśnie gorzkawych przypraw. Gałka muszkatołowa? Kardamon? Na pewno coś rozgrzewającego. Też bardziej słodko-pikantnego... Imbir i cynamon - miałam wrażenie, że to je głównie czułam, gdy zaczęły wyłaniać się kawałki ciastek.

Ciastka na pewno nie były korzenne, a po prostu herbatnikowe. Delikatne i słodkawe, pozostawiające tłuszczowy posmak. Mieszając się z czekoladą, podkreślały jej mleczność. Z kolei im, połączenie nadało wydźwięku ciastek maślanych. Rozgryzane na koniec i tak jednak nie zneutralizowały słodyczy.

W posmaku pozostały przyprawy korzenne: ostre i gorzkawe, ale także specyficznie słodkie. Bardzo wyraziste, w towarzystwie delikatnych herbatników i mleka. Wszystko to obok przecukrzenia i drapania w gardle, utrzymujących się w zasadzie już od początku. Po zjedzeniu kawałka było to tylko oczywiście zwielokrotnione.

Chciałoby się powiedzieć, że ta czekolada była niczym słodziutkie mleko z przyprawami piernikowymi oraz herbatniki w nim maczane, ale trzeba by zmienić kolejność i proporcje. To cukier zawilgocony mlekiem z dosypanymi przyprawami oraz herbatnikami.
Spodobało mi się to, że zamiast np. pchać ciastka korzenne (które zazwyczaj wychodzą jak kamienie o smaku kartonu), dodali herbatniki swoją drogą, przyprawy swoją. Potencjał duży, ale... ale cukier. Dużo cukru. Szkoda tej pikanterii... Po raptem kostce dosłownie przytkało mnie od cukru. Napisałabym, że "nie miałam ochoty na więcej", ale właśnie... w sumie miałam, tylko że przez cukier nie dałam rady i reszta poszła do Mamy. Smutne. Jej smakowała, bo uznała, że przyjemnie korzenne i wyjątkowo dobre ciastka.


ocena: 5/10
kupiłam: dostałam
cena: -
kaloryczność: 526 kcal / 100 g
czy znów kupię: nie

Skład: cukier, tłuszcz kakaowy, pełne mleko w proszku, miazga kakaowa, ciastka 8,8% (mąka pszenna, cukier, olej palmowy, syrop glukozowy, skrobia kukurydziana, słodka serwatka, lecytyna sojowa, substancje spulchniające: wodorowęglan amonu i wodorowęglan sodu; sól, aromaty: wanilii, masła), odtłuszczone mleko w proszku, mieszanka przypraw do piernika 0,5%, lecytyna sojowa, naturalny aromat wanilii

11 komentarzy:

  1. Aż przed oczami mam wizję maczania korzennych ciasteczek w mleku, przy choince i przed kominkiem :D tak mi się jakoś skojarzyło ;D chętnie bym spróbowała, bo podejrzewam że dla mnie bariera cukrowa nie byłaby taką przeszkodą :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wizja adekwatna tylko dorzuć do niej okno, za którym świat jest cały biały... ale to nie śnieg! To cukier.

      Usuń
  2. Wstęp zabawny. Moja mama niemal zawsze, kiedy ma coś zapamiętać, zapamiętuje źle. Szkoda strzępić ryja i cokolwiek mówić. Ale opakowanie fajne i też bym zachowała, gdybym nadal kolekcjonowała. Btw, jak weszłam na blog i zobaczyłam Heidi, ręce mi odpadły i musiałam je przykręcić z powrotem, żeby napisać komentarz. Piekło za życia. Wolałabym już rózgę :P

    Zapach z pieprzem wymienionym jako pierwszym? Fuj, fuj. Gdybym nie znała marki, konsystencję mogłabym uznać - o zgrozo - za pozytyw po Twoim opisie. Tona cukru, niekorzenne ciastka korzenne i mocne przyprawy, mmm. Tym razem nie identyfikuję się z Twoją mamą. Jednak z Tobą też nie, bo nie rozumiem niemożności zjedzenia więcej niż kostki czekolady. Na przestrzeni lat blogowania trafiłam na maksymalnie 10 produktów, których nie mogłam jeść dalej, bo były paskudne. Wiem jednak, że to wyjątki. U Ciebie porzucanie słodyczy (plebejskich) jest na porządku dziennym i właśnie tego nie rozumiem.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ale właśnie to, że ciastka nie były korzenne, a przyprawy dodali obok to naprawdę plus. Przypomnij sobie wszystkie te kamienne ciastka korzenne w czekoladach... One źle wychodzą.

      Serio, po prostu coś jest w smaku, aromacie niektórych, że mnie przytyka i nudzą mnie, i męczą... Mogłabym jeść na siłę, tak, a potem zagryźć / zapić, ale po prostu nie widzę sensu. Ostatnio miałam tak z ciastkami. Gryzę po trochu, rozdzielam i... w końcu, bo smak tak mi nie odpowiadał, w konsekwencji nawet sztuki nie zjadłam. I nie rozumiesz samego faktu, że nie mogę przez większą ilość niesmacznych słodyczy przebrnąć czy tego że mimo to wciąż je próbuję? Jeśli to pierwsze, to odpowiedź jest prosta, gdyby nie recenzje i przyjemność z szukania, kupowania, plebejskie słodycze mogłyby dla mnie nie istnieć. To drugie - prosta rzecz, gdybym jadła tylko te, które mi smakują i w pełni satysfakcjonują, miałabym o wiele mniej rzeczy do recenzowania. A może chodzi o to, że nie możesz zrozumieć, jak można nie lubić plebejskich rzeczy? Jeśli to, to... można. Sęk w tym, że czasem chciałabym lubić. Chciałabym ze smakiem móc zjeść całą czekoladę za jakieś 3 zł, dostępną w każdym sklepie.

      Usuń
    2. A i jeszcze, dlaczego tak łatwo je porzucam - za prawie wszystkie plebejskie płaci Mama i jak któraś mi nie smakuje, jest nie w moim typir, to nie widzę sensu obżerania Mamy z, w zasadzie jej słodycza.

      Usuń
    3. Rozumiem zarówno to, że można czegoś nie lubić (plebejskich słodyczy, zdrowych słodyczy, twardych cukierków, produktów light itd.), jak i to, że jako blogerki sięgamy również po to, co nam nie smakuje. Kompletnie nie rozumiem, jak można po malutkim gryzie - połowie kostki, która waży ze 4 g - "nie móc" zjeść więcej. Hmm, ja by C to inaczej wytłumaczyć. Jakiś czas temu było na YT kretyńskie wyzwanie polegające na puszczaniu popularnych piosenek i osoba wykonująca takie wyzwanie musiała oprzeć się pokusie zaśpiewania ich. Sporo ludzi przegrywało, co jest niedorzeczne i robione pod publikę. Jestem pewna, że Twoje motywacje są inne - przenigdy nie posądziłabym Cię o robienie czegoś pod publikę - ale chodzi mi o ten sam (mój) poziom niezrozumienia. "Nie mogę" w odniesieniu do zjedzenia pełnej kostki, rządka, a nawet całej czekolady, której się nie lubi, nie mieści się w moim postrzeganiu świata. Według mnie można "nie móc" zjeść całej kromki spleśniałego chleba albo wypić shake'a, do którego ktoś napluł, bo w takich sytuacjach się człowiekowi cofa. Nie da się "nie móc" zjeść czegoś po prostu niesmacznego.

      Uff, natrudziłam się :P Mam nadzieję, że teraz zrozumiesz.

      Usuń
    4. Aa, rozumiem chyba Twój punkt widzenia. U mnie "nie mogę" w odniesieniu do paskudnej czekolady, czekolady skrajnie nie mojej, czy ogólnie czegoś tak cukrowego, tak tłuszczowego czy coś to równoznaczne "błagam, nie każcie mi brać więcej tego paskudztwa do ust, nie chcę więcej, fu". I generalnie mogłabym wsadzić kolejny kawałek do ust, nie umarłabym, ale czułabym się zniesmaczona po prostu, drapało by mnie od cukru jeszcze bardziej w gardle, od tłuszczu np. miałabym okropnie oblepione usta. Jeśli czuję, że na to się zanosi, to po prostu nie chcę jeść czegoś takiego choćby o kęs więcej. O ile przy pewnych rzeczach uważam, że trzeba zjeść parę, by np. się wczuć, smak się rozszedł, tak przy czekoladach nauczyłam się wyczuwać wiele przy malutkiej ilości. Gramatury niektórych jakoś mnie tak nastawiły. Jestem też tak czuła na poszczególne nuty, że jak np. wyczuję margarynę, taką bardzo rażącą, na początku, to mi potem cały czas przeszkadza. A im więcej zjem czegoś, co np. aż wypala cukrem, tym trudniej potem zabić tego smak, tym bardziej smak tej rzeczy, którą zagryzam jest zmieniony. A że mam smaczne do zagryzania, nie widzę sensu do pchania w siebie większe ilości słodyczy, z którymi nie chcę mieć do czynienia. Gdyby nie ciekawość i to, że uwielbiam je opisywać, poczepiać się tego, a tamtego, skonsultować z Mamą itd. w ogóle bym ich nie chciała, nawet tego gryza, próbować. I tak np. przy sernikowej Milce, sobie wzięłam tylko pasek, zakładając, że pewnie raptem kostkę zjem. A to akurat było założenie mylne! Ha! Dlatego jednak i tak wciąż czasem próbuję plebejskich słodyczy, bo potrafią zaskoczyć, a odkrycie czegoś smacznego i taniego chyba cieszy bardziej, niż trafienie na smaczne i bardzo drogie (bo tu jest czynnik "a niech tylko spróbuje być niesmaczne").
      A, swoją drogą... kojarzysz kosteczki Georgii Ramon, nie? Wiesz, że odpadłam po 2 ciemnej z chili? Popłakałam się przy niej, myślałam, że mi gardło autentycznie wypali.
      A teraz rozumiesz już i mój punkt? :P

      Usuń
    5. PS Dodam, że mnie by mogło nie cofnąć przy wypiciu czegoś, do czego ktoś napluł (zależy od okoliczności), a co do chleba... hm, jak mi raz czy drugi ogórek spleśniał, to wytarłam z pleśni, obrałam i zjadłam, jak gdyby nigdy nic, nie cofało mnie. Przy niektórych czekoladach cofa mnie autentycznie, np. gdy mnie to zalepi i czuję wzrastającą cukrowość, margarynowość. Wolę spleśniały chleb.

      Usuń
    6. PS2 A dopisałam to, bo mi się przypomniało, bo tym razem Mamie ogór spleśniał, a ja: "zostaw, ja zjem".

      Usuń
    7. Okej, czyli to bardziej niemogęniechcę niż fizycznie nie mogę.

      Po tych kostkach GR z chili chyba padłabym trupem, skoro Ty się popłakałaś.

      Zdarzało mi się i niestety nadal zdarza zjeść coś, co powinno znaleźć się w śmieciach. Ostatni przykład: niespleśniała część spleśniałego grejpfruta. Bankowo zjadłam cząsteczki pleśni, bo w miękkich produktach obejmują całość, nawet jeśli po pozornie niespleśniałej stronie ich nie widać.

      Usuń
    8. Dokładnie.

      Możliwe. Nigdy nie trafiłam na taką ostrość.

      Też zjadam takie rzeczy, mimo że wiem, że przechodzi. No, ale... Awokado stale okrajam z pleśni i wyjadam, co wygląda dobrze, bo jem je za wolno / za mało. xD

      Usuń

Moderacja włączona, żeby nie było problemów z weryfikacją obrazkową.