Soklet 70 % Indian Origin ciemna z Indii

Za swoją pierwszą markę prawdziwych czekolad uważam Morina, którego to świadomie kupiłam przez internet kilka różnych tabliczek, jednak... początek-przedpoczątek mojej przygody z takowymi był zgoła inny, trochę dziwny. Otóż Earth Loaf 72 % ciemna surowa była moją pierwszą naprawdę porządną tabliczką, w dodatku surową. Degustując ją, właściwie nawet w pełni nie wiedziałam, z czym mam do czynienia. Być może to ze względu na nią mam specyficzny stosunek do kakao z Indii? A może dlatego, że to rzadki region? Gdy więc trafiła się możliwość poznania indyjskiej marki Soklet, promieniałam ze szczęścia. A jednocześnie czułam się trochę... speszona? Czym?

W Tamil Nadu w południowo-wschodnich Indiach rodzina Kumar od 2005 prowadzi niewielką plantację kakao, z którego to od 2015 wyrabiają czekolady. Hm, właśnie w 2015 na dobrą sprawę zaczęła się moja przygoda z prawdziwą czekoladą. Przypadek?

Tak jeszcze informacyjnie dodam: Soklet to marka kompanii Regal, pierwszej i jedynej indyjskiej tree-to-bar. Ich plantacja leży u stóp wzgórz Anamalai, blisko rezerwatu przyrody im. Indira Ghandi. To już mi niewiele mówi, ale za to opakowanie czekolady... aż krzyczało do mnie. Uważam je za przepiękne.

Soklet 70 % Dark Chocolate Indian Origin Tree To Bar to ciemna czekolada o zawartości 70 % kakao z Indii.

Gdy tylko rozchyliłam sreberko, poczułam intensywny zapach miodu. Powiedziałabym, że charakternego - gryczanego, ze spadzi iglastej lub innego ciemnego, a także ogrom rześkich kwiatów... niemal soczystych? Leśnych drobnych i jasnych róż. Soczystość ta kwiatami spajała miód z owocowymi motywami soczystych daktyli i gęstych, ciemnych musów z gruszek / jabłek z cynamonem. Wszystko to słodkie co niemiara! A jednak zarysowane na statecznej, orzechowo-migdałowej, lekko gorzkawej bazie. Przy nich oraz miodzie i cynamonie doszukałam się sugestii twarożku / śmietanki.

Suchawa w dotyku tabliczka ładnie trzaskała, ponieważ była odpowiednio twarda. W przekroju wydała mi się ziarnista, że aż "nakropkowana".

W ustach jednak rozpływała się bezproblemowo, mimo że naprawdę długo. Przez chwilę myślałam, że wyjdzie gładko, ale nie. Okazała się bardzo szorstko-ziarnista, z drobinkami niedokładnie zmielonego kakao. Początkowo wydawała się wręcz oporna, ale po chwili popłynął z niej sok. Zaczęła roztaczać nietłuste smugi / fale, lekko nimi oblepiając, a sama zachowując formę zwartej i jędrnej grudki. Odrobinę miękła, ale kształtu nie zmieniała.

W smaku od pierwszej sekundy poczułam charakterne przyprawy, wręcz pikanterię. Dowodził im wyrazisty cynamon. Za nim ukryło się echo owoców (jakiś czerwonych?).

Szybko mieszał się z miodem, który również pazurek miał. Drapiący, a jednak nie tylko za sprawą słodyczy, a właśnie też pikanterii. Niewątpliwie był to jakiś ciemny, wyrazistszy miód o głębokim, niemal ostro-kwaskawym smaku. Niósł też trochę lekkości.

Związana była z soczystością i szybko zasugerowała cytrusową nutę. Lekkość jednak po paru chwilach podłapały też kwiaty z zapachu i dzięki niej wychynęły na wierzch. Do głowy przyszły mi herbaciane róże - o płatkach ciężkich i wilgotnych (ogólnie jakby zawilgocone?). Wprawdzie były rześko-lekkie. Miałam wrażenie, że to też jakieś leśne, drobne kwiatki, ale... takie "uziemione", wymieszane z ziemią / ziemię porastające. Mowa tu o kwaskawej ziemi czarnej i wilgotnej, soczystej, gęstej... Kryła kwiaty, rosnące wśród nich czerwone owoce leśne. Opływał ją kwaskawy miód...

I być może to samo działo się z musem z jabłek / gruszek... niejednoznacznych, ale jednak... W nich upust dał kwasek. Tak jakby zmiksowano kwaśne owoce i dosłodzono je miodem. Czarna... nie, ciemna papka... może nie była ziemią, a daktylami? Też jednak podkwaszonymi. Może pośród wymienionych owoców zaplątały się również śliwki i te jakieś czerwone? Niewątpliwie do masy tej dodano mnóstwo soku cytrusów i rozgrzewających przypraw - duet cynamonu i sproszkowanego imbiru, które zahaczyły o goryczkę?

Pojawiła się łagodząca nuta tłustych orzechów i niemal neutralnych migdałów. Prażenie było niskie, więc wyszły bardzo świeżo; gorzkość odebrałam jako niemal iluzoryczną. Neutralność tych nut nasunęła z czasem na myśl naturalny, "dziadkowy" twarożek ze śmietanką. Tym razem to tu przewinęła się odrobina smakowitego kwasku, a ziemia, za sprawą przypraw,  uprzywilejowała się w kawę ("dziadkową" kwaskawą?).

W posmaku pozostało sporo pikantnego cynamonu i charakternej kawowej ziemi, podkreślonej soczystym kwaskiem cytrusów i jabłek / gruszek, a także orzechy i migdały, oraz słodycz wyrazistego miodu. Ostatni podczepił się pod owoce kwiatową nutą.

Muszę przyznać, że od razu skojarzyła mi się z korzenno-daktylową Mirzam 65%, która jednak była bardziej złożona, zwłaszcza gdy o przyprawy chodzi, a i serwowała raczej drzewa i banany, ogólnie była o wiele słodsza. To jednak korzenna pikanteria i właśnie cynamon Zottera Labooko India 62 %, któremu nie brak też kwiatów i migdałów. Zotter wydał mi się jednak głębszy, mimo że słodszy... A tym samym bardziej smakowała mi prostsza (ale nie prosta!), wyrazista w mniej nut Soklet. Pikanteria i maślanka z Earth Loaf 72 % miały bardzo zbliżony klimat do Soklet, acz owoce czułam w niej inne (Earth Loaf - wyraźne maliny, w Soklet coś czerwonoowocowego tylko pobrzmiewało, jak w Mirzam).

Soklet to kompozycja bardzo miodowa i esencjonalnie owocowa (co świetnie połączyły kwiaty) - kwaskawe musy z jabłek / gruszek, może daktyli z cytrusami, ale niepozbawiona też bazy orzechowo-migdałowej. Jej charakter pokreśliła ziemia, która jednak nie była aż tak istotna. Podobnie z kwaśnością - była kwaśna, ale ten kwasek zawsze "stał przy czymś". Pyszna - widziała mi się trochę jak połączenie Madagaskaru i Ekwadoru, zasypanych cynamonem.

ocena: 10/10

kupiłam: Sekrety Czekolady

cena: 17,59 zł (za 50g; dostałam zniżkę)

kaloryczność: 547 kcal / 100 g

czy kupię znów: mogłabym

Skład: ziarna kakao, cukier trzcinowy