Pralus Djakarta Criollo - Trinitario 75 % ciemna z Indonezji (Jawy) i Ghany

Są takie dni, w których niby nie mam ochoty na "badanie nieodkrytych lądów", ale też nie chce mi się sięgać po czekoladę, której na bloga nie opiszę, bo na nim już jest. Przyznam, że parę razy sprawiło mi to kłopot, jednak tym razem sięgnęłam po tabliczkę idealną na taką okazję. Chodzi o Pralusa, a więc jedną z moich ulubionych marek, a dokładniej o blend kakao z Indonezji i Afryki, który wydał mi się uproszczoną wersją próbowanej już Fortissima 80 % lub połączeniem Ghana 75 % (neapolitanka) i Indonesie 75 %. Bardzo ciekawiła mnie ta kompozycja, bo ta z Indonezji to jedna z moich czekolad, a Ghana wydała mi się "esencją kakao". Blend Fortissima 80 % był z kolei rozczarowaniem, gdyż miałam wrażenie, że kakao do niego przeprażono, a i wyrównując smak za dużo tłuszczu dodano (czyżby Pralus lepiej czuł się pracując z nieco niższą zawartością kakao?). Na logikę, z dzisiaj opisywanym blendem (patrzę na zawartość kakao), nie powinno być tego typu problemów.

Pralus Djakarta Criollo - Trinitario 75 %  to ciemna czekolada o zawartości 75 % kakao pochodzącego z Indonezji (Jawy) i Ghany.

Informacje o użytych ziarnach są różne: na opakowaniu napisano, że to miks trinitario i criollo, a na stronie Pralusa, że forastero i criollo.

Po rozchyleniu sreberka poczułam delikatny, ale zapach torfu, śmietanki i nuty błądzącej od orzechów, przez drzewa aż po surowawe kakao. Przy tym wszystkim stała także słodycz przejawiająca się w żywej woni kojarzącej mi się z nektarem, mieszaniną kwiatów i owoców.

Przy łamaniu i po pierwszym kęsie czekolada nieźle mnie zaskoczyła. Otóż wydawała się miękkawa, ale cały czas pozostawała twarda i trzaskająca. W ustach z kolei sprawiała wrażenie suchawej, ale rozpływała się w błogo kremowy, tłustawy sposób.

W pierwszej chwili poczułam gorzkość kakao o odrobinę kawowym charakterze. Nie zdążylam mrugnąć, a już tuż obok pojawił się słodki kwasek. Czułam tu cytrusy, ale w mocno śmietankowo-maślanym otoczeniu. Skojarzyło mi się to ze słodkawą, lecz wciąż przede wszystkim kwaskowatą masą cytrynową - typu lemon curd lub nawet coś bardziej marmoladowego.

Nuta łagodnego nabiału nie stała na przedzie, ani nie była zbyt jednoznaczna, ale nie dało się jej pominąć. Co by to nie było, łączyło się ze słodkimi owocami. Tych także nie mogłam zbyt trafnie nazwać. Słodziutkie poziomki w śmietanie? Jabłkowa maślanka? Właśnie to tworzyło charakter złożonej i nie za silnej słodyczy tej tabliczki.

Baza była bowiem wyraźniejsza i bardziej gorzka. Wydała mi się czysto kakaowa - w może minimalnie palonym kontekście, choć to "palenie" podchodziło trochę pod lekko dymiące ognisko. Stateczna gorzkawość i wcześniej opisane lżejsze nuty sprawiły, że poczułam się, jakbym przy takowym zasiadła z kubkiem mocnej czarnej, fusiastej herbaty. Końcówka degustacji należała bowiem do kakao o herbaciano-kawowym charakterze.

Djakarta okazała się zaskakująco stateczna, gdyż te smaki nie zmieniały się, a trwały prawie równolegle, a i nie było ich za wiele. Zaskoczyły mnie jednak swoją wyrazistością i nieprzekombinowaniem. Taka prostota przekazu (czym zdecydowanie przebiła mało wyrazistą Fortissima 80 % - wydawała mi się nawet bardziej gorzko kakaowa od niej). Mimo to, miała nuty znane z Ghany (ta czysta kakaowość), a także pewne ciekawe, choć jakby złagodzone, akcenty Indonezji.

Podobnie jak Pralus Indonesie Criollo 75 %, trafiła na listę moich ulubionych czekolad. Wydaje mi się doskonała na chwilę, w której człowiek chce zjeść po prostu pyszną czekoladę bez szaleństw. W smaku Indonesie można tonąć bez końca i odkrywać coraz to nowe aspekty, a wiadomo, że nie zawsze ma się ochotę na takie złożone doznania, więc uważam, że obie zasługują na tę samą ocenę.

ocena: 10/10

kupiłam: Sekrety Czekolady

cena: 24 zł (dostałam zniżkę)

kaloryczność: nie podana

czy kupię znów: tak

Skład: kakao, tłuszcz kakaowy, cukier, lecytyna sojowa